Review
Darkensemble​
Body with Drawing​
Eigen beheer | Boek+CD (ISBN 978-908182310-4)"
Johan Giglot, Kwadratuur , 20/09/2012
(English translation below)
" Hij klinkt niet meteen opgewekt, deze projectnaam. De titel verwijst echter naar een gezelschap (verschillende mensen die zich tot elkaar verhouden) dat in een onvoorbereid ‘duister’ tast (zich in een improviserende, luchtledige ruimte bevindt). Blanka Pesja – docent conceptuele kunsten aan het conservatorium van Amsterdam - en Gal Aner, master in het Art of Sound departement van het conservatorium van Den Haag, zijn samen op zoek gegaan naar de verhouding tussen taal, instrumenten en een elektronische omgeving. In een triviale relatie lijkt elk element het andere te versterken of beklemtonen. Voor hun experimenteel project ‘Body with Drawing’ hebben ze akoestische improvisaties van het Christian Pabst Trio verrijkt met elektronische soundscapes en dichterlijke tekstflarden. Dat is een hele mond vol.
‘Body with Drawning’ is in feite een grafisch erg mooi dichtboek met veel zwarte kleuren en opvallende tekstlijnen. Het geheel is een toonbeeld van expressionistische, instrumentale poëzie. Centraal in dit album zit de cd van het project zelf. Die bestaat uit twee lange passages, beide nogal verschillend van inkleuring.
De eerste ‘Body with Drawing’ is de meest expressieve. Wijd zinderende metaaldrones met penetrante galm vormen bij opening een scherpe achtergrondkleur waarvoor langzaam gesproken frasen van Pesja met vervormde stem geprojecteerd worden. Frutselende percussie en enkele klagende, aangestreken tonen verrijken het geheel terwijl de dichteres in schel heksengelach uitbarst. Krachtige woordenreeksen als “Facing cruel creeps peeping through, seeing through crap…” zinderen na. De bijna twintig minuten durende track lijkt wel een voortdurend bewegend klankspel waarbij gitaar, pianogedartel, sfeerdrones, ritmen en samples elkaar permanent versterken of uitvagen. Het duo heeft schijnbaar een archief aan geluiden en geluidsbronnen aangelegd om dit ogenschijnlijk naar goeddunken en in real time aan te spreken. Telkens komt er weer wat anders bij of vervormt de totaalkleur, waardoor verschillende fragmenten en gedichten binnen een geheel passeren. De ene keer ligt de klemtoon op een akoestisch instrumentarium, een andere keer op futuristische spacetunes, die frasen als “I’m not an architect but I love to touch that silent mark” omarmen.
Een op- en neergaande beweging zet zich voort. Fluisterende stiltemomenten met wazige scapes monden uit in een chaotische noise met gitaar en drum (“This girl will never surrender”). Het merendeel kiest deze geluidstrip echter voor sfeer en rust, waardoor DarkEnsemble uiteindelijk een plaatsje binnen de ambientmuziek verdient. Ondanks een veelheid aan kabbelende en kibbelende geluiden op de achtergrond, heerst vaak een soort van abstract minimalisme. Net wanneer de K van kunst iets te veel verheven dreigt te worden en Christian Pabst zich woest stort op het klavier van zijn piano – elke vorm van orde negerend - of Blanka Pesja met geforceerde woordspelletjes als “telling an ancient story with no sorry, with no glory…” afkomt, neemt het duo gas terug. Zo zet de onophoudelijke trip van klank en woord zich voort, een spoor van mysterie en vraagtekens achterlatend.
De tweede track, ‘Body Withdrawing’, zet eerder sfeerpatronen voorop en verwerkt de stem daar nadien in. Het geeft een heel ander, meer rustiek gevoel. De track krijgt bijvoorbeeld een opvallend, klassiek rustmoment van cellodrones en dartele piano die samen naar een intens moment van dreiging opklimmen. Toch blijkt ook dit langere en meer langgerekte nummer boordevol haast onbeschrijfelijke beweging te zitten.
DarkElements balanceert net op dat randje tussen academische kunstzinnigheid en muzikale inventiviteit. De opzet en filosofie neigt naar het eerste, de uitwerking eerder naar het tweede. Wie zich dus van de intentie distantieert, mist de pointe, maar krijgt wel net een erg avontuurlijke, geïmproviseerde trip van drie kwartier boordevol intrigerende geluiden en beweging gepresenteerd. Daar hoeft niet altijd een verdere betekenis achter te zitten."
Translation
" It does not sound immediately cheerful, this project name. The title, however, refers to a group (different people relating to each other) that is affected in an impromptu 'dark' (in an improvising, vacuum space).
Blanka Pesja - a conceptual art teacher at the Conservatory of Amsterdam - and Gal Aner, master of the Art of Sound department of the Conservatory of The Hague, together researched the relationship between language, musical instruments, and an electronic environment. In a trivial relationship, each element seems to reinforce the other or stressing it. For their experimental project 'Body with Drawing " they enriched acoustic improvisations of the Christian Pabst Trio with electronic soundscapes and poetic text snippets. That's a mouthful.
'Body with Drawing' is actually a graphically very beautiful poem book with a lot of black colors and striking lines of text. The whole is a paragon of expressionist, instrumental poetry. Central to this album is the CD of the project itself. Which consists of two long passages, both rather of different coloring.
The first 'Body with Drawing' is the most expressive. Widely shimmering metallic drones with pungent reverb form, as the opening, a sharp background color over which the slowly spoken phrases of Pesja with distorted voice are projected.
Fidgeting percussion and some lamenting, bowed tones enrich the whole while the poet erupts into a shrill witch laughter. Powerful phrases such as "Facing cruel creeps peeping through, seeing through crap ..." resonate. The nearly twenty-minute lasting track seems like a constantly moving sound game where guitar, piano friskiness, atmospheric drones, rhythms, and samples permanently strengthen or erase each other. Apparently, the duo has created an archive of sounds and sound sources to use seemingly in real time and to their own discretion.
All the time something else is added or the overall color is distorted, passing several poems and fragments within the whole. At one time, the emphasis lies on acoustic instrumentation, at other times on futuristic space tunes that embrace phrases like "I'm not an architect, but I love to touch that silent mark".
An up-and-down motion continues. Whispering quiet moments with hazy scapes result in a chaotic noise with guitar and drums ("This general will never surrender"). The majority, however, chooses this sound trip for the quiet atmosphere, that is why in the end DarkEnsemble deserves a place within the ambient music.
Despite a multitude of murmuring and bickering sounds in the background, a kind of abstract minimalism often rules.
Just when the A of art is at risk of being too much elevated and Christian Pabst furiously attacks the keyboard of his piano - ignoring any kind of order - or Blanka Pesja comes on with forced word games like "telling an ancient story with no sorry, with no glory ... ", the duo throttles down.
So the continuous trip of sound and word continues, leaving a trail of mystery and question marks behind.
The second track, "Body With Drawing", sets out earlier atmospheric patterns and processes the leading voice afterward. It gives a very different, more rustic feel.
The track gets, for example, a striking classical moment of placidity by cello drones and playful piano ascending together to an intense moment of menace. Yet even this longer and more elongated track appear packed with almost indescribable movement.
DarkEnsemble just balances on that edge between academic artistry and musical inventiveness. The premeditation and philosophy tend to the first, the elaboration rather to the second. Whoever dissociates from the intention, misses the point, but gets a very adventurous, improvised trip of three-quarters of an hour full of intriguing sounds and motion presented. There needs not be any further meaning behind it."